Illawarra District, Australie, 25 April, 2003.
Primair Middenwezen Andrea.
Onderwerp: “Die Antediluvian Wereld.” (P.1)
Ontvangen door George Barnard.
George: (ziet de eilanden in de Grote (Pacific) Oceaan, en enorme gedeelten van tropische flora) “Wij leren hier beiden, Andrea. Ik ben zo blij dat je langs gekomen bent. Ik had een kriebelig gevoel, dat op z’n minst door een Paradijs Staatsburger de op handen zijnde informatie beperkt was. Dat schijnt gebeuren te zijn gedurende de laatste paar weken.”
Andrea: “Ik groet jou, broeder. Volgens mijn weten is er niet zo'n beperking geweest, behalve dezen die jou bezig gehouden hebben. De ‘afbeeldingen’ die je zag, waren inderdaad van de eilanden in de Grote Oceaan, zoals ze er zo’n dertien duizend jaar geleden uitzagen – die antediluvian wereld. Er waren daar vele grote, uitgebreid begroeid, en bevolkt, en heel anders dan wat er heden ten dage van is over gebleven.
“Het was inderdaad een plezier voor ons om te midden daarvan (de eilanden) te zijn, en ons daar voor lange perioden te installeren. Wij hadden herhaaldelijk en soms constant contact met de menselijke zeevaarders, en het was nooit een groot geheim in hun bewustzijn, wat ze aan het einde van hun reis zouden vinden.
“Er waren riffen te omzeilen, zandbanken van gevaar om te vermijden, slecht weer te verwachten, en waarvoor ze gewaarschuwd moesten worden, alhoewel, terzelfder tijd werd deze reis inderdaad een episch avontuur. Zorgvuldig uitgezocht door anderen en door mij, het was in het noorden van Zuid Amerika waar wij aanlanden.
“Het was een keuze, die aan onze menselijke kameraden werd overgelaten, of ze naar het noorden wilden reizen, of naar het zuiden, maar je kunt er van op aan, dat veel van de beschaving, welke we met ons mee brachten naar deze landen, naar beide kanten zou uitbreiden. Nee, het kon nooit helemaal verloren worden.”
George: “Deze Clovis punten dateren van dertien duizend jaar geleden? (11.000 BCE) Dat vraag ik, Andrea. Brachten jullie de technologie? De kunst?”
Andrea: “Wij brachten het weven, en een betere landbouwkundige praktijk, metaal bewerking en pottenbakken, evenals ‘de oude wereld katoen’, en de meer bruikbare Clovis punten, en nog veel, veel meer."
George: “Piri Reis?” (Een oude kaart van de Zuidpool.)
Andrea: “Er waren veel copien in Alexandrie, en vanzelfsprekend werden deze met onze hulp gemaakt, ieder eilandje was bekend en benaamd bij jullie Adamse voorouders, en voor hun tijd. Laat mij even doorgaan.”
“Wij brachten veel verbeteringen die gemakkelijk door filtreerden naar afgelegen gebieden, die er nog steeds waren en zelfs bloeiden in een hoge mate, tot aan de aankomst van de Spaanse Overwinnaars.
“Het waren een groot aantal schepen, die aan kwamen, en er waren betrekkelijk weinig moeilijkheden, maar er waren veel meer emigranten dan gerapporteerd werd. Zoals de gewoonte was in die dagen, waren er slaven van verschillende tiepen, rassen en geslachten, om de gezagvoerder van de vloot en zijn bemanning te bedienden. Alsmede, waren er ook vrije en dappere individuen, die zonder te weten, gewoonweg in deze onderneming geloofden, en die kozen om hun lot met ‘de anderen’ te wagen.
“De voornaamste persoonlijkheid, (Leider of Gezagvoerder) had de naam Ionah, maar over de vele jaren, en door de eeuwen heen, werd hij als een god beschouwd, en stond bekend als Viracocha in de taal van onze Rode broeders en zusters. Ja, hij werd herdacht, niet als een mens, maar als een belangrijk schepper wezen. Zijn echte naam werd spoedig vergeten, en magische kwaliteiten werden hem toe bedacht.
“Mijn dienst was lang met hem, en met de nakomelingen van deze groep, maar in het eind was er weinig contact, en vond ik een veel langer termijn van werk tot betrekking met de Orakels van Delphi (Griekenland). Ook daar, in het eind, werd het een stuk moeilijker voor mij als Primair Middenwezen om rechtstreeks te communiceren – om helder door te komen.
“Als de tijd verstreek, en de menselijke gevoeligheid vager werd, vergde het meer en meer energy van mijn kant voor niet veel meer dan verminkte boodschappen die door kwamen. Maar nogmaals, ik verheug mij heden ten dage, met mijn nieuwe taak.
“Zo is het leven – liefde en respect, en de mogelijkheid van contact tussen de partijen is zo belangrijk. Als de tijd verstrijkt, en de bloed linie verdund tot een verminderde ‘gevoeligheid’, dat het communiceren steeds moeilijker wordt. Een diepgaand begrip, respect en, ja, bewondering, en een liefde voor wat wij allen zijn, is altijd het eerste vereiste voor een twee-richting gesprek.
“De paar eerste woorden die jij van mij oppikte! Ja! De zaak ligt nu anders. Het is nu veel gemakkelijker. Er was een andere tijd, maar dezer dagen hebben wij nog veel plezier, omdat een sterveling (toen) een middenwezen op haar nummer had gezet.
“Weest er van verzekerd dat deze boodschap vloeiend en gemakkelijk over gekomen is. Weest er van verzekerd dat de woorden, zowel als de voorstellingen gewoonweg prima waren. Ik bedank je voor je tijd, en dat je mij je oren hebt geleend. Ik ga nu ‘weg huppelen’.”
George: “Ik wil graag van Lemuria weten.”
Andrea: “Jij mag de antediluvian Lemuria plaatsen waar je wilt. Iedereen doet dat toch. Mijn liefde aan allen. Dit is jouw dienstbode, Andrea.”
George: “Ik hou van jou, Andrea.”
*
Noteringen: Ik zal proberen om de tijd te vinden om deze universum weerspiegelde voorstellingen te beschrijven, en om sommige onderdelen en ervaringen in het verleden, waar Andrea het over had, helderder te verklaren.
Sommige abonnees van de 11:11 lijsten, weten waarschijnlijk meer dan ik over de Clovis Punten, het tijdperk en de variaties in de fabrikage en ook ‘het oude wereld katoen’. Laat het ons weten, alsjeblieft, zodat ik je commentaar door kan geven aan de lijsten.
© The 11:11 Progress Group
Vertaald uit Engels door Jitsche Ausma.