Illawarra District, Australie, 10 Februari, 2003.
Primair Middenwezen, Andrea.
Onderwerpen: “Zuivering Van lucht – Zelf Vergeving.”
“Primaire Wederkerenden.”
“Een Keuze Van Werk.”
Ontvangen door George Barnard
Andrea: “Dit is jouw altijd liefhebbende zus, Andrea.”
George: “Wij houden allemaal van jou, Andrea.”
Andrea: “Ik verzoek jou om nooit te denken dat er wrok in mijn hart was. Wij kennen de menselijke rassen zo goed, omdat wij lang op deze aarde zijn geweest, en zodoende hebben wij veel van vergeving geleerd dat wij tot de conclusie gekomen zijn, en terecht, dat er geen noodzaak voor vergeving bestaat, alleen maar voor dat flikkerende ogenblik in tijd.
“Je zult deze waarheid ook ervaren, met nauwelijks een onderdrukking van de ego, dat je iedere keer een grotere waardering verwerfd van elk misverstand. Het is noodzakelijk voor jou om de gesteldheid, de denkwijze, de opvoeding, herkomst en persoonlijkheden van de partijen waarmee je te doen hebt te begrijpen om je nooit te ergeren.
“Het moment waar je op zinspeelde, en de uitdrukkingen op onze gezichten welke je waarnam, hadden alleen maar te maken met je broeder (Bzutu), die voor een ogenblik mijn waakzaam en ontvankelijk gemoed mededeelde, dat dan en daar zich een mogelijke situatie had ontwikkeld, waarin onze ontluikende open deelgenootschap tot een onverwacht einde had kunnen komen.
“Het was lang geleden toen je me gadesloeg, en mijn tot hem rerichte reactie horde. Ik was het die, zonder het nut van het advies van onze serafijnse genootschap, besliste dat het maar een gewone hik was in onze verbinding, en dat het werk, lang geleden begonnen, door moest gaan. En ik geloof dat wij deze zaak nu tot rust hebben gebracht, of wij zullen het doen zodra jij jezelf veroorloofd jezelf te vergeven, zoals jij anderen vergeeft.
“En ook geloof ik dat je sindsdien een grotere waardering hebt gekregen voor de duidelijke functie welke ik in deze groep bekleed. En grotendeels door de regelmatige mededelingen, en met jou door de jaren heen, aan het ontvangende eind, kan ik nu zeggen, dat mijn aangeboren talenten in het mededelen van informatie ook grotendeels vermeerdered zijn.
“Jouw ontzettende hardnekkigheid, en onrealistische verwachtingen dat ik betrokken zou zijn in alle gezichtspunten in het werk van de groep, is de eigenlijke reden van mijn voortgang, alsmede het contact met jou en de vele anderen rondom de aardbol, en in de vele talen.
“Ja, wij hebben houvast in vele hoeken. Wij hebben onze contacten in veel verenigingen, en op veel niveaus. Wij doen ons werk in veel verschillende culturen. Het is evenzeer ook in onze prive beraadslagingen, buiten ons departement van mededelingen aan stervelingen, dat wij voorbereidende plannen produceren voor de verbinding van verschillende menselijke interesse groeperingen, en hun mateloze verschillende ontwerpen.
“Ook tot aan deze dag vermoed ik in jou een soort aarzeling, voordat je bereid bent om met mij informatie uit te wisselen, voordat je klaar bent om jezelf te openen en je gedachten te laten vloeien. Maar ik beloof jou, mijn broeder, dat binnen een zekere tijd wij gemakkelijker met elkaar kunnen spreken, en dagelijks onze aantekeningen kunnen vergelijken, en ook nog vaker dan eenmaal per dag.
“Terwijl veel druk wordt uitgeoefened op de Secundaire Middenwezens in deze ‘onrustige’ tijden, wij, de (weinige) Primaire Middenwezens die bij keuze en begaafdheid, bij speciaal verzoek en bij afspraak in ons strijdperk van werkzaamheden besloten hebben om in verbinding met jullie stervelingen te staan, hebben alle tijd voor jullie, wanneer je ons maar nodig hebt.
“Wij zijn niet langer in dit strijdperk van verzoening verbonden met diegenen, welke jij de Primaire Teruggekeerden noemt. Allen zijn nu voldoende her-onderwezen, en als ik het zo mag zeggen, winstgevend te werk gesteld met een enorm groot aantal van (hemelse) studenten/waarnemers, die in machtige formaties op onze planeet neerdalen.
“In mijn geval is het evenwel een gezichtspunt van mijn persoonlijkheid, een karacter trek van mijn deskundigheid, en ook mijn hartewens, om niet verwikkeld te zijn in het voornaamste werk, maar om meer contacten te vinden onder mijn menselijke verwanten, die lang geleden mijn hart gestolen hebben, zoals jij.
“Dit is jullie vriendin, deelgenoot, hoogleraar, lector en huis college leermeester. Dit is Andrea, en ik stuur mijn liefde aan allen.”
George: “Heel veel dank, Andrea.”
Noteringen: Andrea is van mening dat wij een ander vlugger vergeven dan ons zelf. Het idee van ons zelf de schuld te blijven geven voor fouten in het verleden, blijft hangen en heeft een grote invloed op ons, om ons zelf te accepteren, en zelf te waarderen, en zelf lief te hebben. Het is erg nadelig voor onze vooruitgang, en om de nauwkeurige waarde bepaling van onze aangeboren gaven en innerlijke waarden.
Onverwezenlijk, en veraderlijk, het heeft een veelzijdig effect aan ons allemaal, en zij kan op een of andere manier, hoe dan ook, dit effect waarnemen en meten.
Het begrip van zelf-beschuldiging is nauwelijks nieuws voor een vlijtige student van de menselijke natuur. Andrea verstrekt verder licht op het rondhangen van een beklemmende vasthoudendheid, veel langer dan normaal is. Zij duidt er waarschijnlijk op, dat het onredelijke grenzen in de mededelingen veroorzaakt die achter blijven – in principe – ik ben je schuldig-daarom blijf ik van je weg.
Zonder een helder begrip van haar rol – dat van een contact tussen Secundaire Middenwezens en hun Serafijnse Superieuren – had ik in 1972 tegen Andrea gezegd dat zij een lijntrekker was in de groep met het werk dat wij deden. Mijn fout. Het zat mij voor een paar jaar dwars dat ik zo brutal was geweest om haar te vertellen om mee te werken, of niet terug te komen. Zij is van mening, dat tot op deze dag deze zaak niet afgesloten was, maar alleen van mijn perspectief.
Een interessant dilemma.
"Altijd in Dienst van Michael."